Pierwsze osadnictwo powstało przy ziemiańskiej ścieżce do Śląska za czasów Slawnikowców – dochowane odrycia monet rzymskich /Bursztynowa ścieżka/. 1. pisemne wzimianki pochodzą z roku 1547 w związku z założeniem 1. huty szklarskiej.
Rokytnice zostały mianowane miastem w roku 1961. Położenie geograficzne obszaru tworzy przejście pomiędzy podgórskim i górskim obszarem zachodnich Karkonoszy, zamieszkanym, produkcyjnym i wypoczynkowym zapleczem obszaru Harracowa. Warunki naturalne dawają temu obszaru prawie górski charakter. Teren ten częściowo należy do obszaru Państwowego rezerwatu Karkonosze, i znajduje się w chronionym rejonie naturalnej akumulacji wód. Są tutaj również małopowierzchowne chronione tereny (Łabska łąka, źródła Łaby).
Pierwotnymi środkami do utrzymania miejscowych obywateli była produkcja szkła, a następnie dołączyło pasterstwo, obecnie miasto to pełni funkcję produktywo-wypoczynkową. Toteż jest przemysłowym i gospodarczym zapleczem Karkonoszy, przeważającym przemysłem jest przemysł tekstylny, elektroniczny oraz drewniany. Rolnictwo nastawione jest na produkjcę zwierzęcą. Jednak całkowitą społeczną charakterystyką można go określić jako siedzibę narciarskich sportowo-wypoczynkowych ośrodków z możliwościami również wczasów letnich. Najwyższym wierzchołkiem tego obszaru jest Łysa góra, która jest wybitnym widokowym przystankiem, gdzie gromadzą się liczne turystyczne a głównie grzbietowe trasy. Współczesne ścieżki turystyczne pierwotnie służyły do napędzania bydła przez pasterzy. Zbocza są wykorzystane jako system tras narciarskich, które zostały doprowadzone do grzbietowych i pozostałych tras – połączenie ośrodków Harrachow i Szpindlerów Młyn. Głównymi zabytkami kulturalnymi są późno barokowy kościół Św. Michaela z roku 1752 oraz obiekty ludowej architektury karkonoszskiego typu.
CZ
DE
EN
